إے ھما زمانگءِ گپے إنت کہ روس و اؤدءِ راھبندءِ نام توار یا چوش بہ گش کہ روسءِ ترس مان سرجمین دنیاءَ جَکستگ أت۔ چہ آئیءِ فوجی و نظریاتی واکءِ بیمّا بازین ملکانءِ سروکانءِ پاد درھگا تنت و دگہ بازینےءِ نکّانءِ تل چہ روسءِ معاشی راھبندءِ ساڑایگا شتگ تنت۔ إے ٹولی آسمانءِ دیما شروک وروکین بالیگرابانءِ چراگان ھم إنقلابءِ حالا آروکین سُھرین إستار لیکگا تنت و رژنائین بانداتا وتی وداریگ مارگا تنت۔ رحمان چہ ھما دھرءِ بے روزگاران یکے أت۔ رحمانءِ روچ و شپ ھمے اُمیدا گوزگا تنت کہ یک روچے آئیءِ ملک اوستانستانءِ تھا کمیونزم رواج گریت و اودءِ پوریاگر چؤ کہ روس ئیان راج کن أنت، و آ وت وتی شھر نزّگءِ شھردار جؤڑ بیت۔
پہ ھمے لوٹءِ پیلو کنگا ھنچنائین مردمان بل رحمان مسیتءِ ملا ھم نہ بکش إت۔ برے آئیءِ ریشان کلاگ گرگا أت و برے نماز و روچگانءِ سرا ملا ئی طنز تیر کُت۔ چوناھیا اوستانستانءِ سرکار ملاوانءِ دستا أت؛ گون ملاءِ گونڈین إشاروےءَ رحمانءِ مُچ بندگ بیت کتگ تنت، بلے رحمانءِ پت ئیگی سرجمین ٹوک ٹاری درگزر کنگ بیگا تنت۔
ھمے جَھکا بوستان وھد گوزگا أت۔ یک روچے رحمان نادراہ بیت۔ دو سئے روچانءِ توکا إے نادراھیءَ رحمان کونڈان إیر آرت۔ آئی گاڑییے کِریہ کت و وتی باورانءِ ردا مان شھرستانءِ نادراھجاھا وتا رسینت ئی۔ اودا داکٹران چارگ و پٹاسگا رند درائینت "واجہ تئی گٹگا سنگے أست"
پیش چہ آئی کہ رحمان داکٹران بہ ساڑائیت و ملاوان إیر بہ جنت؛ داکٹرا وتی خبر گيئش کت "پھل کن مئے گورا پہ إے نادراھیءِ علاجا دزگاہ و درمان نیست إنت"۔
داکٹرانءِ شئورءِ ردا رحمان پہ زنڈترین نادراھجاھےءِ شوھازا گاڑییےءَ سوار بیت و دیم پہ دگہ شھرستانےءَ رھادگ بوت۔ اودا ھم آسراتیانءِ نہ بیگءِ سببا رحمانءِ درد درمنان نہ بیت أنت۔ ھمے ڈولا آ گون دردان نزگ چھر کنگا مجبور بوت۔ مان نزّگ میتگءِ کماش و نمازی آتک أنت و آئی إش چارإت۔ بازینے چہ إے نمازیان رحمان سوج دات کہ آ نماز بہ کنت و چہ قرانءَ چار آیت تلاوت بہ کنت، ألمّا ھمے برکتا قدرت آئیءِ سرا رحم کنت!
رحمانءَ دلا فکر کت "منی گوستگین لیکہ و باوران منی درد نہ وارت، نین کماشانءِ خبران بہ گران بلکین إدا کراماتے بہ بیت و چہ دردان رستگاری بہ رسیت۔
آ دومی روچءَ بامگاھا مسیتا حاضر بوت۔ وھدے ملا و نمازیان آئی دیست گڈا وتی دلانءِ توکا قدرتءِ شکرا گرگا لگت أنت کہ رحمان خداءَ راھا آورتگ۔ رحمانءَ إے پھکین روچ مان مسیتا خداءِ ذکر و منتّا گوازینت؛ شپءَ وتی لوگا چھر ئی کت۔ نون دردان رحمانءِ جان واب ترّینتگ أت۔
شپءِ وھدےءَ رحمان یک إسپیت ریشین کماشےءَ چہ وابا پاد کت و نرم نرما گشت ئی "إے اوستانستان إنت، إدا نہ لیکہ دردا وارت نے کہ إیمان!"
دومی روچا پہ نمازءَ پاد کنگا رحمانءِ پت کوٹیءَ پترت، دیست ئی کہ چہ صد رگا یک رگے ھم نہ جنت، أرس ئی چہ چمان شلگا لگت أنت و دلا گشت ئی "شکر إنت قدرت ئے، منی چک چہ موتءَ پیسر توبہ کار بوت"۔
پہ ھمے لوٹءِ پیلو کنگا ھنچنائین مردمان بل رحمان مسیتءِ ملا ھم نہ بکش إت۔ برے آئیءِ ریشان کلاگ گرگا أت و برے نماز و روچگانءِ سرا ملا ئی طنز تیر کُت۔ چوناھیا اوستانستانءِ سرکار ملاوانءِ دستا أت؛ گون ملاءِ گونڈین إشاروےءَ رحمانءِ مُچ بندگ بیت کتگ تنت، بلے رحمانءِ پت ئیگی سرجمین ٹوک ٹاری درگزر کنگ بیگا تنت۔
ھمے جَھکا بوستان وھد گوزگا أت۔ یک روچے رحمان نادراہ بیت۔ دو سئے روچانءِ توکا إے نادراھیءَ رحمان کونڈان إیر آرت۔ آئی گاڑییے کِریہ کت و وتی باورانءِ ردا مان شھرستانءِ نادراھجاھا وتا رسینت ئی۔ اودا داکٹران چارگ و پٹاسگا رند درائینت "واجہ تئی گٹگا سنگے أست"
پیش چہ آئی کہ رحمان داکٹران بہ ساڑائیت و ملاوان إیر بہ جنت؛ داکٹرا وتی خبر گيئش کت "پھل کن مئے گورا پہ إے نادراھیءِ علاجا دزگاہ و درمان نیست إنت"۔
داکٹرانءِ شئورءِ ردا رحمان پہ زنڈترین نادراھجاھےءِ شوھازا گاڑییےءَ سوار بیت و دیم پہ دگہ شھرستانےءَ رھادگ بوت۔ اودا ھم آسراتیانءِ نہ بیگءِ سببا رحمانءِ درد درمنان نہ بیت أنت۔ ھمے ڈولا آ گون دردان نزگ چھر کنگا مجبور بوت۔ مان نزّگ میتگءِ کماش و نمازی آتک أنت و آئی إش چارإت۔ بازینے چہ إے نمازیان رحمان سوج دات کہ آ نماز بہ کنت و چہ قرانءَ چار آیت تلاوت بہ کنت، ألمّا ھمے برکتا قدرت آئیءِ سرا رحم کنت!
رحمانءَ دلا فکر کت "منی گوستگین لیکہ و باوران منی درد نہ وارت، نین کماشانءِ خبران بہ گران بلکین إدا کراماتے بہ بیت و چہ دردان رستگاری بہ رسیت۔
آ دومی روچءَ بامگاھا مسیتا حاضر بوت۔ وھدے ملا و نمازیان آئی دیست گڈا وتی دلانءِ توکا قدرتءِ شکرا گرگا لگت أنت کہ رحمان خداءَ راھا آورتگ۔ رحمانءَ إے پھکین روچ مان مسیتا خداءِ ذکر و منتّا گوازینت؛ شپءَ وتی لوگا چھر ئی کت۔ نون دردان رحمانءِ جان واب ترّینتگ أت۔
شپءِ وھدےءَ رحمان یک إسپیت ریشین کماشےءَ چہ وابا پاد کت و نرم نرما گشت ئی "إے اوستانستان إنت، إدا نہ لیکہ دردا وارت نے کہ إیمان!"
دومی روچا پہ نمازءَ پاد کنگا رحمانءِ پت کوٹیءَ پترت، دیست ئی کہ چہ صد رگا یک رگے ھم نہ جنت، أرس ئی چہ چمان شلگا لگت أنت و دلا گشت ئی "شکر إنت قدرت ئے، منی چک چہ موتءَ پیسر توبہ کار بوت"۔
Rights reserved by www.balochinews.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
وتی کلوا چێرا نبیس إت