دلگوش: إے آزمانک 1990ءِ دھرا ماھتاک بلوچی لبزانکءَ شنگ بیتگ۔
۔
دو ڈگارانءِ نیامجیا پہ چیئری ڈگارا جُوے روگا أت۔ ڈگارانءِ بندءِ پراھی سئے بچیل إتنت و جو یک بچیلے پراہ أت۔ یک روچے چہ ھمے دوئین ڈگاران یکـّےءِ واھند چاکرءَ وتی ڈگارءِ بند جوءِ نیمگا یک بچیلےءَ کچّا بُرّ إت و جو ئی وتی ڈگارءِ نیمگا کِنزینت۔ پدا جوءِ أولی جاھا مچّے کشت ئی۔
چہ إیشی دومی ڈگارءِ واھند جلال زھر گپت۔ پہ چیا کہ مزن بیگءِ وھدا مچّءِ لٹان آئیءِ ڈگار ساھگ کت أت۔ راھبند إیش أت کہ ھر کس دَھلے بہ کشیت، گڈا وتی ڈگارءِ تھا ھنچین جاھے بہ کشیت کہ إيشی کشءِ ڈگارا ساچان مہ کنت۔
چاکر راھبند پادلپاش کتگ أت و جلالءِ دیما دلیل دیگا أت کہ آئی بدلیا جو وتی ڈگارءِ نیمگا کنزینتگ۔ چاکر شموشتگ أت کہ جوا کنزینگءِ حق آئیا نہ بیتگ۔
جلال و چاکرءِ أڑا آوانءِ سر پہ شریعتا رسینت۔ مولوی آتک، مچّءِ جاہ ئی چار إت و چاکرءِ حقـّا فیصلہ دات۔ جلال فیصلہءِ منـّگا ساڑی نہ بیت۔ وتی دلءِ تھا چاکر و مولوی ئی یک یک زائے دات أنت و دیم پہ دادگاھا شـُت۔ وکیلے گپت ئی و چاکرءِ خلافا کئس ئی ثبت کت۔
دادگاھا روگ و آيگا دوئینان سالے پرگوست۔ آخر سرا چہ دادگاھا قاضییے آتک، مچّ ئی چار إت۔ رندا درّائینت ئی کہ بے راھی کشگ بیتگ، باید گوَجَگ بہ بیت و جو پدا وتی أولی جاھا کـَشـّگ بہ بیت۔ چہ إے فیصلوا جلال وا راضی بیت، بلے چاکر ناوش بیت۔ ألبت قاضیءِ فرمانا نہ منـّگءِ مانا بندیگی أت۔ پمشا أبید چہ مچّءِ گوَجَگا دگہ درے پشت نہ کپت۔
قاضیءِ فیصلہءِ حال مولویءَ رست، آ سک زھر گپت۔ آئی گشت " إے مشکی دُمب وانوکین شیعه ھنچؤ گمراہ أنت کہ إیشانءِ عالمانءِ عزت ھم گور نہ إنت"۔
چہ إیشی پد مولوی مان ھر دیوانا دادگاہ و قاضیانءِ خلافا واعظا لگ ّ إت۔ قاضی کہ مولویءِ کاران سھیگ بیت، گڈا پہ مولویءِ دستگیر کنگا پولیس ئی دیم دات أنت۔ پولیسان چہ مولوی آئی کتگین خبرانءِ باروا جُست کت۔ عالمےءِ دستا ردی بیت کنت، بلے دروغ بندگ نہ بیتگینے أت۔ پمشا مولویءَ قاضیءِ خلافا کتگین وتی سرجمین گپ منّت أنت۔ پولیسا دادگاہ، قاضی و ملکءِ قانونءِ خلافا پروپگنڈا کنگءِ ڈوبوا مولوی دستگير کت۔ قاضیا آئی پہ شش ماھا بندیگجاھا راہ دات۔
گونڈین خبرےءِ سرا مولویءِ بندیگ کنگءِ خبر دمگءِ پھکین عالمان وتی توھین لیک إت۔ پھکان شئور بست کہ سرکارءِ إے سنـّی دشمنین کارپدءِ خلافا شھرستانءِ بندیگجاہءِ دیما ظاھری دے أنت۔ آیوکین جمعہءَ دمگءِ سرجمین ملا و دیندار شھرستانءِ مزنترین مسیتا سرجم بیت أنت۔ نمازا پد صدان کسءِ ٹولییے نعرہ جنان دیم پہ بندیگجاھا رھیج گپت۔
چہ سرکارءِ نیمگا باز سلحبندین پولیس و فوجی بندیگجاہءِ چپّ چاگردا ساڑی اوشتاتگ إتنت۔
عالمانءِ سروکیا مردمانءِ ٹولی بندیگجاہءِ دپا سر بیت۔ پولیسءِ سروکا چہ آوان شنگ شانگ بیگءِ لوٹ کت، بلے مولوییانءِ گشتانک و نعروان مردم سک جوش داتگ إتنت۔ ٹولیءِ ھر کس پہ پولیس و فوجءِ سپاھییانءِ إیربَرَگا اوشتاتگ أت۔
گون 'أللہ أکبر' نعروا مردمان دیم پہ بندیگجاہءِ دروازگا بیڑ بُرت۔ پولیسءِ سروکا دیست کہ إیشان بیڑگا دروازگ پرؤشت۔ حکم ئی دات کہ ھیژار بند إت؛ بہ جن إت، بہ گر إت؛ ھچ کسا پہ تچگا مہ ھلّ إت۔
ٹھک ٹیک، کروھپ کراپ رست أنت۔ بازین کسے ٹپـّی بیت۔ لھتے گرگ بیت أنت دگہ بازینے تچگا سوبین بیت۔ سیزدہ کس مُرت أنت۔ بزان سیزدہ جنین جنوزام بیت أنت و آوانءِ بے حسابین چک چورہ بیت أنت۔
آوان کہ تتگ إنت و وتی ساہ إش لوگان رسینت۔ شپا پولیسا گپت أنت۔ إیمنیا خراب کنگ، پولیس و سرکاری بنجاھان تاوانبار کنگءِ ڈوبوان بندیگجاھا دئور دیگ بیت أنت۔
آنگو چاکر قاضیءِ فیصلہءِ ردا وتی مچ گوتکگ و جُو پدا پیسری جاھا کـَشِـَتگ أت۔ ألبت إے چست إیرءِ سببا جلال و آئیءِ نیاما دلچلـّی وتی جاھا پشت کپتگ أت۔ ھمے دلچلـّیءِ سببا جلالءِ بچ شھمیر و چاکرءِ جَنِک شرّو سون بَرات بیتگ إتنت۔ آوانءِ نیاما أڑ کـُڑا نوکین شاخے جتگ أت۔ نین جیڑہ شرّوءِ جھازے أت۔ آئیءِ قبضا شھمیرءِ مالءِ سئے ونڈ نبشتہ أت۔ چہ سون بَراتیا رند چاکر قبضا نبشتوین مالا لوٹوک أت۔ ألبت جلال گشگا أت کہ جیڑہءِ تخم چاکر رتکگ أنت و ھمے چکـّانءِ سون براتیءِ سبب بیتگ۔ پمشا شرّوءَ ھچ جھاز دیگا جلال ساڑی نہ أت؛ أنگہ لوٹگا أت کہ قبض آئیا دیگ بہ بیت تا دگہ حساب کتابے پشت مہ کپیت۔
میتگءِ کھداءَ دیست کہ إے چکّ تانا مرد پہ خون کؤشا رسگا أنت، پمشا وتی پادا ماندیگ آئی ضروری لیک أت۔ إے درگتا یک روچے کھداءَ میتگءِ کماش و سروکانءِ دیوانے سرجم کت۔ چاکر و جلال وتی دلانءِ درد مردمانءِ دیما درشان کت أنت۔
گپانءِ إشکنگا پد کھداءَ سرجمین کماش یک پہ یکـّا جُست کت أنت۔ پھکانءِ سوجانءِ ردا آئی دیوانءِ دیما درشان کت "چاکر چہ بُنگيجا بگر تنے وھدی إے أڑانءِ سبب إنت۔ ھرچے کہ بیتگ؛ آ شت أنت، بلے نین چاکر باید بے شرع و قاضی وتی جنکءِ قبضا جلالءِ دستا بہ دات۔ تا آئیءِ روک کتگین آس جنبورتر مہ بیت۔
ألبت یک جنین آدمےءَ بے مال و ملکتا چہ گسا در کنگ بلوچانءِ رواج نہ إنت، پمشا جلال چہ وتی چک شھمیرءِ نیمگا گون چاکرءِ ڈگارا ھمبندین زمینا شرّوءَ بہ دات"۔
چاکرءَ دیست کہ آئیا وتی أڑءِ چارک رسگا إنت۔ پمشا بے گيئشترین چست إیرا فیصلہ ئی سر چمان قبول کت۔ ألبت جلال گشت "تناوھدی منی درستین چک مزن نہ بنت، من ھچ حالتا وتی زمینان بھر بانک نہ کنان۔ تورین منی پت چہ قبرا در بہ بیت و بہ یئت۔ رندا کہ درستین چکـّانءِ رضاءَ من زمینان سرء چکّ کنان، گڈا شھمیر وتی ونڈءِ واھند وت إبیت۔ ھرکسا دات ئی بہ دات"۔
چاکر صبر نہ کت کہ کھدا چیزے بہ گشیت، پہ زھرگنکـّی گشت ئی "أگر تو کھداءِ سوجا نہ زیرئے، گڈا من ھم ھما دادگاہ و قاضی دیستگ أنت کہ تو منی خلافا آرتگ إتنت"۔
جلال ھم پہ ترندی جواب دات " آ تو و آ قاضی! من تئی راہ نہ داشتگ"۔
کھداءَ گشت "ما کماشانءِ کار أت کہ شمئے نیاما براتی صحلے بہ کنائینین۔ شما کہ ھما کن إت، شمئے دل؛ مارا چدا پد گون شما کار نیست، شما بہ زان إت و شمئے جیڑه"۔ گون ھمے گپا دیوان پروشت۔
دومی روچا صحبا ماھلـّہ چہ بُگز و کینگا پرّ چاکرءَ شرّوءِ قبض زرت، و دیم پہ دادگاھا رھادگ گپت۔ سبارگءِ وھدا اودا سر بیگا رند پہ دمءِ سارینگا رسٹورانٹےءَ شت و وراکا رند چاھے لوٹ إت ئی، و پدا فکرا لگّ إت۔ "إے قاضی و کورٹ ھما أولی أنت۔ أگر فیصلوے بہ دے أنت؛ ھما پیمینے إبیت، إنچو راھا آتکگان، شرتر نہ إنت وتی ٹکّءِ سروک سردار جنگیءَ کہ لوگ ئی ھم ھمدان إنت؛ بہ گندان! چہ آئی کمکءِ امید گيئشتر إنت"۔
پہ ھمے امیدا دیم پہ سردارءِ دربارا راھی بیت۔ اودا درباریانءِ کمـّی نہ أت۔ چہ چاکر پیسر بیستے کس أوارین جیڑوانءِ سرا سردارءِ سوجانءِ ودارا إتنت۔ یک یک و دو دوءَ گندگا رند چاکرءِ باریگ آتک۔ چاکرءَ وتی سرا گوَستگین ظلمءِ داستان بیان کت۔ پدا قبض ئی سردارا دات۔
سردار جنگی گشت "چاکر! منی سلامتیا ھچ کس تئی جنکءِ جھازا وارت نہ کنت۔ نون مسئلہ منی دستا إنت و من جلالءِ پیمین ھزاران کس چؤ شـَتـَنگا تچک کتگ أنت۔ تو بدار إنشپی من لھتے مردم ترا ھمراہ کنان، آ وت زان أنت کہ چے بہ کن أنت!"
شپا شام ورگا رند چاکر گون سردارءِ ھمراہ کتگین مردمان راھی بیت۔ اودا شت أنت۔ گاڑی إش چاکرءِ لوگءِ دپا اوشتارینت۔ یک یک داسے زرت إش و دیم پہ ڈگاران شت أنت۔
بامگاھا مدامی پیما جلال دزماز گپت و پہ نمازا ڈگارءِ سرا شت، تا ھمودا بندءِ سرا چادرا چیئر بہ گیجیت و نماز بہ وانیت۔ پدا رسگا ڈگارا چارگے بہ دات۔ اودا گندیت ڈگارءِ ھجگین کشار ڈلگ بیتگ و تتار إنت۔
"أے ألّما چاکر تئی کار إنت، بلے بدار کہ من ھم تئی بھرا دیان"۔ زھرا زھر گون وت گشت و دیم پہ وتی لوگا گـُشاد گـُشاد رھادگ بیت۔
لوگا شھمیر ئی وتی ھمراہ کت و دیم پہ چاکرءِ لوگا شت أنت۔ اودا گند أنت کہ چاکر گون دگہ چار کسان بانءِ سریکـّا نشتگ و چاہ ورگا أنت۔
"چاکر نون پہ تو زندگی حرام إنت"۔ گون ھمے بیھارا کلاشنکوفانءِ دیم إش گون پنچین کسان کت"۔
چہ إیشی دومی ڈگارءِ واھند جلال زھر گپت۔ پہ چیا کہ مزن بیگءِ وھدا مچّءِ لٹان آئیءِ ڈگار ساھگ کت أت۔ راھبند إیش أت کہ ھر کس دَھلے بہ کشیت، گڈا وتی ڈگارءِ تھا ھنچین جاھے بہ کشیت کہ إيشی کشءِ ڈگارا ساچان مہ کنت۔
چاکر راھبند پادلپاش کتگ أت و جلالءِ دیما دلیل دیگا أت کہ آئی بدلیا جو وتی ڈگارءِ نیمگا کنزینتگ۔ چاکر شموشتگ أت کہ جوا کنزینگءِ حق آئیا نہ بیتگ۔
جلال و چاکرءِ أڑا آوانءِ سر پہ شریعتا رسینت۔ مولوی آتک، مچّءِ جاہ ئی چار إت و چاکرءِ حقـّا فیصلہ دات۔ جلال فیصلہءِ منـّگا ساڑی نہ بیت۔ وتی دلءِ تھا چاکر و مولوی ئی یک یک زائے دات أنت و دیم پہ دادگاھا شـُت۔ وکیلے گپت ئی و چاکرءِ خلافا کئس ئی ثبت کت۔
دادگاھا روگ و آيگا دوئینان سالے پرگوست۔ آخر سرا چہ دادگاھا قاضییے آتک، مچّ ئی چار إت۔ رندا درّائینت ئی کہ بے راھی کشگ بیتگ، باید گوَجَگ بہ بیت و جو پدا وتی أولی جاھا کـَشـّگ بہ بیت۔ چہ إے فیصلوا جلال وا راضی بیت، بلے چاکر ناوش بیت۔ ألبت قاضیءِ فرمانا نہ منـّگءِ مانا بندیگی أت۔ پمشا أبید چہ مچّءِ گوَجَگا دگہ درے پشت نہ کپت۔
قاضیءِ فیصلہءِ حال مولویءَ رست، آ سک زھر گپت۔ آئی گشت " إے مشکی دُمب وانوکین شیعه ھنچؤ گمراہ أنت کہ إیشانءِ عالمانءِ عزت ھم گور نہ إنت"۔
چہ إیشی پد مولوی مان ھر دیوانا دادگاہ و قاضیانءِ خلافا واعظا لگ ّ إت۔ قاضی کہ مولویءِ کاران سھیگ بیت، گڈا پہ مولویءِ دستگیر کنگا پولیس ئی دیم دات أنت۔ پولیسان چہ مولوی آئی کتگین خبرانءِ باروا جُست کت۔ عالمےءِ دستا ردی بیت کنت، بلے دروغ بندگ نہ بیتگینے أت۔ پمشا مولویءَ قاضیءِ خلافا کتگین وتی سرجمین گپ منّت أنت۔ پولیسا دادگاہ، قاضی و ملکءِ قانونءِ خلافا پروپگنڈا کنگءِ ڈوبوا مولوی دستگير کت۔ قاضیا آئی پہ شش ماھا بندیگجاھا راہ دات۔
گونڈین خبرےءِ سرا مولویءِ بندیگ کنگءِ خبر دمگءِ پھکین عالمان وتی توھین لیک إت۔ پھکان شئور بست کہ سرکارءِ إے سنـّی دشمنین کارپدءِ خلافا شھرستانءِ بندیگجاہءِ دیما ظاھری دے أنت۔ آیوکین جمعہءَ دمگءِ سرجمین ملا و دیندار شھرستانءِ مزنترین مسیتا سرجم بیت أنت۔ نمازا پد صدان کسءِ ٹولییے نعرہ جنان دیم پہ بندیگجاھا رھیج گپت۔
چہ سرکارءِ نیمگا باز سلحبندین پولیس و فوجی بندیگجاہءِ چپّ چاگردا ساڑی اوشتاتگ إتنت۔
عالمانءِ سروکیا مردمانءِ ٹولی بندیگجاہءِ دپا سر بیت۔ پولیسءِ سروکا چہ آوان شنگ شانگ بیگءِ لوٹ کت، بلے مولوییانءِ گشتانک و نعروان مردم سک جوش داتگ إتنت۔ ٹولیءِ ھر کس پہ پولیس و فوجءِ سپاھییانءِ إیربَرَگا اوشتاتگ أت۔
گون 'أللہ أکبر' نعروا مردمان دیم پہ بندیگجاہءِ دروازگا بیڑ بُرت۔ پولیسءِ سروکا دیست کہ إیشان بیڑگا دروازگ پرؤشت۔ حکم ئی دات کہ ھیژار بند إت؛ بہ جن إت، بہ گر إت؛ ھچ کسا پہ تچگا مہ ھلّ إت۔
ٹھک ٹیک، کروھپ کراپ رست أنت۔ بازین کسے ٹپـّی بیت۔ لھتے گرگ بیت أنت دگہ بازینے تچگا سوبین بیت۔ سیزدہ کس مُرت أنت۔ بزان سیزدہ جنین جنوزام بیت أنت و آوانءِ بے حسابین چک چورہ بیت أنت۔
آوان کہ تتگ إنت و وتی ساہ إش لوگان رسینت۔ شپا پولیسا گپت أنت۔ إیمنیا خراب کنگ، پولیس و سرکاری بنجاھان تاوانبار کنگءِ ڈوبوان بندیگجاھا دئور دیگ بیت أنت۔
آنگو چاکر قاضیءِ فیصلہءِ ردا وتی مچ گوتکگ و جُو پدا پیسری جاھا کـَشِـَتگ أت۔ ألبت إے چست إیرءِ سببا جلال و آئیءِ نیاما دلچلـّی وتی جاھا پشت کپتگ أت۔ ھمے دلچلـّیءِ سببا جلالءِ بچ شھمیر و چاکرءِ جَنِک شرّو سون بَرات بیتگ إتنت۔ آوانءِ نیاما أڑ کـُڑا نوکین شاخے جتگ أت۔ نین جیڑہ شرّوءِ جھازے أت۔ آئیءِ قبضا شھمیرءِ مالءِ سئے ونڈ نبشتہ أت۔ چہ سون بَراتیا رند چاکر قبضا نبشتوین مالا لوٹوک أت۔ ألبت جلال گشگا أت کہ جیڑہءِ تخم چاکر رتکگ أنت و ھمے چکـّانءِ سون براتیءِ سبب بیتگ۔ پمشا شرّوءَ ھچ جھاز دیگا جلال ساڑی نہ أت؛ أنگہ لوٹگا أت کہ قبض آئیا دیگ بہ بیت تا دگہ حساب کتابے پشت مہ کپیت۔
میتگءِ کھداءَ دیست کہ إے چکّ تانا مرد پہ خون کؤشا رسگا أنت، پمشا وتی پادا ماندیگ آئی ضروری لیک أت۔ إے درگتا یک روچے کھداءَ میتگءِ کماش و سروکانءِ دیوانے سرجم کت۔ چاکر و جلال وتی دلانءِ درد مردمانءِ دیما درشان کت أنت۔
گپانءِ إشکنگا پد کھداءَ سرجمین کماش یک پہ یکـّا جُست کت أنت۔ پھکانءِ سوجانءِ ردا آئی دیوانءِ دیما درشان کت "چاکر چہ بُنگيجا بگر تنے وھدی إے أڑانءِ سبب إنت۔ ھرچے کہ بیتگ؛ آ شت أنت، بلے نین چاکر باید بے شرع و قاضی وتی جنکءِ قبضا جلالءِ دستا بہ دات۔ تا آئیءِ روک کتگین آس جنبورتر مہ بیت۔
ألبت یک جنین آدمےءَ بے مال و ملکتا چہ گسا در کنگ بلوچانءِ رواج نہ إنت، پمشا جلال چہ وتی چک شھمیرءِ نیمگا گون چاکرءِ ڈگارا ھمبندین زمینا شرّوءَ بہ دات"۔
چاکرءَ دیست کہ آئیا وتی أڑءِ چارک رسگا إنت۔ پمشا بے گيئشترین چست إیرا فیصلہ ئی سر چمان قبول کت۔ ألبت جلال گشت "تناوھدی منی درستین چک مزن نہ بنت، من ھچ حالتا وتی زمینان بھر بانک نہ کنان۔ تورین منی پت چہ قبرا در بہ بیت و بہ یئت۔ رندا کہ درستین چکـّانءِ رضاءَ من زمینان سرء چکّ کنان، گڈا شھمیر وتی ونڈءِ واھند وت إبیت۔ ھرکسا دات ئی بہ دات"۔
چاکر صبر نہ کت کہ کھدا چیزے بہ گشیت، پہ زھرگنکـّی گشت ئی "أگر تو کھداءِ سوجا نہ زیرئے، گڈا من ھم ھما دادگاہ و قاضی دیستگ أنت کہ تو منی خلافا آرتگ إتنت"۔
جلال ھم پہ ترندی جواب دات " آ تو و آ قاضی! من تئی راہ نہ داشتگ"۔
کھداءَ گشت "ما کماشانءِ کار أت کہ شمئے نیاما براتی صحلے بہ کنائینین۔ شما کہ ھما کن إت، شمئے دل؛ مارا چدا پد گون شما کار نیست، شما بہ زان إت و شمئے جیڑه"۔ گون ھمے گپا دیوان پروشت۔
دومی روچا صحبا ماھلـّہ چہ بُگز و کینگا پرّ چاکرءَ شرّوءِ قبض زرت، و دیم پہ دادگاھا رھادگ گپت۔ سبارگءِ وھدا اودا سر بیگا رند پہ دمءِ سارینگا رسٹورانٹےءَ شت و وراکا رند چاھے لوٹ إت ئی، و پدا فکرا لگّ إت۔ "إے قاضی و کورٹ ھما أولی أنت۔ أگر فیصلوے بہ دے أنت؛ ھما پیمینے إبیت، إنچو راھا آتکگان، شرتر نہ إنت وتی ٹکّءِ سروک سردار جنگیءَ کہ لوگ ئی ھم ھمدان إنت؛ بہ گندان! چہ آئی کمکءِ امید گيئشتر إنت"۔
پہ ھمے امیدا دیم پہ سردارءِ دربارا راھی بیت۔ اودا درباریانءِ کمـّی نہ أت۔ چہ چاکر پیسر بیستے کس أوارین جیڑوانءِ سرا سردارءِ سوجانءِ ودارا إتنت۔ یک یک و دو دوءَ گندگا رند چاکرءِ باریگ آتک۔ چاکرءَ وتی سرا گوَستگین ظلمءِ داستان بیان کت۔ پدا قبض ئی سردارا دات۔
سردار جنگی گشت "چاکر! منی سلامتیا ھچ کس تئی جنکءِ جھازا وارت نہ کنت۔ نون مسئلہ منی دستا إنت و من جلالءِ پیمین ھزاران کس چؤ شـَتـَنگا تچک کتگ أنت۔ تو بدار إنشپی من لھتے مردم ترا ھمراہ کنان، آ وت زان أنت کہ چے بہ کن أنت!"
شپا شام ورگا رند چاکر گون سردارءِ ھمراہ کتگین مردمان راھی بیت۔ اودا شت أنت۔ گاڑی إش چاکرءِ لوگءِ دپا اوشتارینت۔ یک یک داسے زرت إش و دیم پہ ڈگاران شت أنت۔
بامگاھا مدامی پیما جلال دزماز گپت و پہ نمازا ڈگارءِ سرا شت، تا ھمودا بندءِ سرا چادرا چیئر بہ گیجیت و نماز بہ وانیت۔ پدا رسگا ڈگارا چارگے بہ دات۔ اودا گندیت ڈگارءِ ھجگین کشار ڈلگ بیتگ و تتار إنت۔
"أے ألّما چاکر تئی کار إنت، بلے بدار کہ من ھم تئی بھرا دیان"۔ زھرا زھر گون وت گشت و دیم پہ وتی لوگا گـُشاد گـُشاد رھادگ بیت۔
لوگا شھمیر ئی وتی ھمراہ کت و دیم پہ چاکرءِ لوگا شت أنت۔ اودا گند أنت کہ چاکر گون دگہ چار کسان بانءِ سریکـّا نشتگ و چاہ ورگا أنت۔
"چاکر نون پہ تو زندگی حرام إنت"۔ گون ھمے بیھارا کلاشنکوفانءِ دیم إش گون پنچین کسان کت"۔
Rights reserved by www.balochinews.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
وتی کلوا چێرا نبیس إت