بلوچستان ءِ پلین شهیـدان هزاران سلام- محمد کریم بلوچ

دلگوش: یے نبشتانکء نبیسگء رھبندء توکا لھتے بدلی آرگ بیتگ انت تا گون بلوچی نیوزء رھبندا ھمدپ بہ بیت۔ اگر جاھے ردییے بیتگ ما چہ واجہ محمد کریم پھلـّی لوٹین۔

بلوچ قوم ءُ بلوچستـانءِ یعقوب گون وتی همبل عبدالناصر ایران ءِ کوردل ءُ زورانسرین حکومتی رستران‏ءِ دستا کشگ بوت أنت. یے بے گناهین ورنا بلوچستانءِ جهدءِ کاروانءِ هما وشبوئین پلِ تنت که دنیا ءِ سرجمین آزادی لوٹ ءُ انسان دوستین مردم چه آوانءِ شهادتءَ پدرد ءُ پرسیگ بوت انت.

شهید یعقوب ءُ آیی ء همراه بلوچ قوم ءِ ورنایانءِ معصومی ءِ درور انت. یے بلوچ ورنا دگنیا ءِ بے گناهترین بندی تنت. آوان مورے هم آزار نه داتگ أت. یے پاکین زند گون انساندوستی ءُ غریب دوستی کارکردان مان انسان ءُ انسانیت ءِ تاریخ ءَ ابدمان بوت أنت. آ گون وتی شهد ءُ شکلین زند ءِ ندر کنگا بلوچ قوم ءُ درستین انسانانءِ دیئما یے آسمانی گپءِ ذگر پدا کت " تان یک قومے وت مه لوٹیت، پاکین الله هم آ قوم ءِ بهت ءَ بدل نه کنت".

ایران ءِ ظالم ءُ رسترین حکومت انسانی حقءُ بشری بن رهبندانی دژمن اِنت. یے شیعی ـ شونیستی حکومت نئے بلوچ قوم ءَ منـّیت ءُ نئیکه بلوچانیءِ انسانی حقان. یے بلوچ کشین واکدار چه وتی حکومت ءِ هما اولی روچان په بلوچانءِ بیگواه کنگ ءُ بلوچستان ءِ پُلگا وتی شومین سیاست بنگیج کرت. بزان شومپالین شاه ءِ شونیستی سیاست ترند تر کت ءُ مذهبی ظلم بلوچانءِ سرا گیئش بوت. مان همے بے درین حکومت ءِ قانون اساسی ءَ ایران ءِ زورانسرین ملایان نبشت که ایرانءَ تهنا شیعی ایرانی توان أنت ملک ءِ رئیس جمهور ءُ سروزیر یا وزیر به بنت.

بزگین بلوچ ءَ مان یے په زور اڈ کتگین ملک إیرانءَ مستری یا که وزیری وَ نه رسیت که هچ، تهران ءِ ظالمین ءُ نالایقین شونیستان آوانءِ زند شپ ءُ روچ نگیگ کرتگ. بلوچ ءِ پسگان همُک روچ بے جرم ءُ گناهےءَ پاهو دے اَنت؛ بلوچ ءِ بیگناهین اوبادگان تیر جن أنتءُُ کش أنت.

بلوچ ورنایان گون سنگدلی دزگر کن أنت ءُ وتی سیاهچاتان دئور دے أنت، آوان شپ ءُ روچ عذاب کن أنت. بلوچ ءِ جنکان دُزانت ءُ بیگواه کن أنت.

بلوچان شیعه کنگ ءِ چن ءُ لانچا اَنت. بلوچستان ءَ پُل اَنت ءُ بلوچ ءِ زندءِ هست ءُ نیستا برباد کنگ اَنت. یے انسان دژمنین رستری حکومت درستین بلوچان وتی دژمن زانت. دانش آموز به بیت یا که دانشجو، مولوی به بیت یا که دهقان، کارگر به بیت یا که وانینوک، چه تاجر به گر تا نیزگار إشانءِ سرا ایران ءِ شیعی ـ شونیستی خبیثین واکدار هما ظلم کنگا اَنت که مان مئی تاریخ ءَ درورش گندگ نه بنت۔ آ زان أنت که بلوچستان آوانءِ زور بُرد إنت ءُ تان ابد آیانءِ پلیتین پنجگانءِ چیئرا دارگ بیت نه کنت. پمشکا چه سال ۱۳۵۸ ءَ بگر تان مرچی هزارانءِ هزار بلوچش گپتگ ءُ بندیگ یا شهید کتگ أنت. بازینے شکنجه ءُ عذاب دیگ بوتگ أنت ءُ نامالومین حسابے أنگت مان بندیگجاهان أنت یا عذابانءِ چیئرا شهید بوتگ أنت.

یے ظالم ءُ رسترین واکدار ڈنی اَنت ءُ گون ما هما کنگا أنت که "علی گون کافران نه کتگ".

مئی بے حسابین مشکل ءُ سکـیانءِ بندر ءُ سوب همش اَنت. مئے گلزمین، مئے ملک، مئے وتی بلوچستان؛ بلوچان‏ءِ بُن پیرُکی ڈیه ڈنی دزّ ءُ رسترانءِ دستا اِنت. چه هما نالائقین رضا میرپنچ دورءَ بگر تا یے خبیثین شیعـی ـ شونیستی بے درین واکدارانءِ وهدا بلوچستان ءُ بلوچ قومءَ وشی ءِ روچ ندیستگ.

یے رسترین دزّان گون لٹ ءُ پل ءُ په زانتین کار خرابیان مارا هچ بر موه نه داتگ تا وتی زندءِ جاوران گهتر بکنین ءُ وتی ملک ءَ دیما به برین. آ لوٹنت که ما تا اَبَد آیانءِ ایئر دست ءُ غلام به بین.ءُ مئے پلین وطن ءَ مدام به گش أنت: استان محروم سیستان و بلوچستان!

آ مئے اقتصادی، لبزانکی، دود ربیدگی، علمی ءُ اجتماعی دیمروی ءُ ترقی ءِ دیما شنک اَنت.

مارا سرپد بیگی اِنت که بلوچ قوم ءُ بلوچستان په زور انگریز ءِ اڈ کتگین ایران ءَ هور کنگ بوتگ أنت. بلوچ قوم ءُ بلوچستانءَ هچ سیت ءُ نپے چه اِیران نه رستگ ءُ هچ برهم نه رسیت. ایران ءِ واکداران مدام مئے مال ءُ هستی پلتگ ءُ په وتی مردمان مان یزد، کرمان، اصفهان، شیرازءُ آدگه پارس منندین شهر ءُ کوچگان خرچ کرتگ. آوان مئے ملک وتیگی کتگ ءُ مئے جندا گار ءُ گمسار کنگ لوٹ أنت۔ تا یے بلوچ دژمنین رستری حکومت پروشت ءُ پروش مه بیت بلوچ قوم ءِ زند هال ءُ جاور گهتر نه بنت. مارا تاریخی تجربه دلگوش گوئر کنگی ءُ کارمرز کنگی اَنت.

تا بلوچ وتا تپاک ءُ سازماندهی مه کنت مشکل ءُ سکـّی کم نه بنت. بلوچ ءَ یک زورمند ءُ مردمدارین مچی پکاراِنت. هنچین مچی یا سازمان یا حزبے کہ مُدرن (ماڈرن) به بیت. هما مچی مروچی پکارانت که په بلوچستان ءِ آزاتی ءُ استقلال ءَ جهد به کنت.

ما را "کوهنین دپتر" چارگی ءُ وانگی اَنت تان "نوکین کسوے" آرت به کنین.

ایرانیانءِ ایردستیءُ غلامی بس اِنت. ما شرزانین که ایرانءِ رسترین واکداران مارا گیئش چه هشتاد سال برباد کتگ ءُ په مئے زند‏ءِ هستءُ نیست ءِ زوال کنگا لانکش بستگ. دگه ایران ءُ ایرانیءِ ایردستی بس انت.

source: Pahra Blogsky